تعیین عمق بحرانی آب زیرزمینی بکمک لیزیمترهئی با سطح آب زیر زمینی ثابت

بطور کلی مسئله کمبود میزان بارندگی سالیانه یکی از مشکلات اساسی مناطق خشک و نیمه خشک جهان است و شامل کشورمانیز می باشد . بطوریکه آمار موجود نشان می دهد صرفنظر از نوار ساحلی و باریک دریای خزر که میزان‘ بارندگی سالیانه آن بیشتر از 600 میلیمتر بوده و دارای آب وهوایی مرطوب است آب وهوای سایر قسمتهای ایران با 480-100 میلیمتر بارندگی سالیانه‘ خشک تا نیمه خشک می باشد. قسمت اعظم استان خوزستان و بلوچستان و نوار ساحلی خلیج فارس و دریای عمان با کمتر از 300 میلیمتر بارندگی سالیانه دارای آب وهوایی نیمه حاره ای می باشد و سراسر بخش غربی ایران درحوزه گسترش سلسله جبال زاگرس و البرز با 480-350 میلیمتر بارندگی سالیانه دارای آب و هوائی خشک تا نیمه خشک است و سرانجام‘ قسمت مرکزی و شرقی وجنوبی با کمتر از یکصد میلیمتر بارندگی سالیانه‘ دارای آب وهوایی کویری یا نیمه کویری می باشد. مسئله دیگری که همه مناطق خشک جهان از جمله کشور ما ایران با آن روبرو است مشکل شوری خاک است که نتیجه مستقیم برتری میزان تبخیر سالیانه نسبت به میزان بارندگی است که بر اثر آبیاری بی رویه و بالا آمدن سطح آب زیر زمینی و بالاخره تبخیری کاپیلاری و بجای گذاردن املاح محلول خود در قسمتهای سطحی خاک حاصل می شود. برای نشان دادن اهمیت موضوع کافی است یادآور شویم در حالیکه قبل از ایجاد و بهره برداری از شبکه آبیاری طرح آبرسانی کرخه‘ در استان خوزستان ‘ در سال 1342 عمق آب زیر زمینی و در نتیجه آبیاری بی رویه و نبودن زهکشی طبیعی و یا مصنوعی کافی‘ هر ساله سطح آب زیر زمینی بالاتر می آمد و درحال حاضر حتی به کمتر از یک متر رسیده است و بیش از دو سوم اراضی آن به شوره زاری تبدیل گردیده است.